از این روش می توان برای یافتن عیوب سطحی و یا نزدیک به سطح در قطعات فرومغناطیسی استفاده نمود. در این تکنیک تمام یا بخشی از قطعه مغناطیس شده و فلوی مغناطیسی از داخل قطعه عبور داده می شود. هر گاه عیبی در سطح یا نزدیکی سطح قطعه وجود داشته باشد باعث نشت فلوی مغناطیسی در قطعه می گردد و نتیجتا باعث به وجود آمدن دو قطب S,N می گردد. که با پاشیدن ذرات ریز فرومغناطیسی مانند اکسید آهن آغشته به مواد فلروسنت بر روی سطح قطعه می توان ترک را زیر نور ماوراء بنفش مشاهده نمود. 



مغناطیس کردن به وسیله کابل (MAGNETIZATION by cable):
گاهی اوقات ابعاد قطعات به اندازه ای بزرگ است که امکان استفاده از کویل امکان پذیر نیست. وقتی این مسئله اتفاق می افتد یک سیم مسی عایق شده ( روپوش دار) را میتوان برای ایجاد میدان مغناطیسی در ماده استفاده کرد. در این روش سیم (کابل) را به دور قطعه می چرخانیم ( شبیه کویل ) تا یک میدان طولی در قطعه ایجاد شود. 

استفاده از روش پراد (Use of prode method):
پراد وسیله ای است که با استفاده از عبور جریان از میله های مسی موجب ایجاد یک میدان مغناطیسی موضعی می شود . ( (Local magnetize
بطور کلی با روش پراد بیشترین قدرت آشکارسازی برای عیوب موازی خط جوش وجود دارد. 

روش یوک (Yoke):
یوک قطعه ای است فلزی و U شکل با یک سیم پیچ پیچیده شده دور آن که جریان را از خود عبور می دهد. هنگامی که کویل حامل جریان شود در امتداد قطعه یوک ، یک میدان مغناطیسی طولی در قطعه تست ایجاد می شود. در میدان مغناطیسی ایجاد شده توسط یوک میدان مغناطیسی خارجی می تواند ذرات آهن را به شدت جذب کند و جهت بررسی عیوب سطحی به کار می رود. اگر ذرات آهن در میدان میان دو قطب یوک اعمال شود. علائم عیوب سطحی را به آسانی می توان مشاهده نمود. 
جریان متناوب یکی از مناسبترین جریانهای الکتریکی است که موارد مصرف روزمره دارد به همین دلیل از آن استفاده زیادی به منظور منبعی برای تست ذرات مغناطیسی می باشد.



ذرات (Particles ):
ذرات مورد استفاده در تست MT از موادی که به دقت از لحاظ مغناطیس شوندگی ، شکل و قابلیت نفوذپذیری انتخاب شده اند می باشند. این ذرات، مغناطیس باقی مانده را در خود نگه نمی دارند. این ذرات از براده های تراش کاری هم کوچکترند و در حقیقت این ذرات شبیه پودر می باشند . ذرات بر مبنای روشهای استفاده آنها به دو گروه خشک و تر طبقه بندی می شوند. 
ذرات مغناطیسی توسط نشت میدان مغناطیسی جذب می شوند و تجمع ذرات در محل عیب و نشت میدان می توان موجب آشکار شدن علائم عیب شود .
در روش فلروسنت از لامپ UV ( ماوراء بنفش ) که دارای نور مرئی می باشند و به آن نور سیاه نیزگفته می شود استفاده می گردد. پس عملیات تست به وسیله روش فلروسنت در نور مرئی انجام پذیر نیست. 
ذرات مغناطیسی باید دارای قابلیت نفوذپذیری زیاد باشند تا اطمینان از این که جذب این ذرات توسط میدانهای ضعیف هم صورت می گیرد حاصل شود و همچنین باید این ذرات قابلیت نگهداری کم داشته باشند تا مغناطیس باقیمانده در آن کم باشد و این مواد باید بلافاصله بعد از قطع میدان برطرف شوند البته اگر جذب نشتی میدان نشوند. 
تست ذرات مغناطیسی شامل هفت مرحله اصلی می باشد که این مراحل به ترتیب شامل :
1- آماده سازی سطح قطعه 
2- برقرار کردن یک میدان دایروی در قطعه 
3- بازرسی برای علائم عیوب طولی 
4- برقرار کردن یک میدان طولی در قطعه 
5- بازرسی برای علائم حاصل از عیوب عرضی 
6- مغناطیس زدایی 
7- تمیز کردن کامل سطح قطعه از مواد تست 
کاربرد : در صنایع لوله سازی ، خودرو ، فورجینگ ، هوافضا ، کشتی سازی ، بازرسی فنی و غیره و ...

 

جوشکاری لوله ها انتقال گاز نظیر لوله های انتقال گاز طبیعی و گاز مایع یکی از مهمترین جوشکاریها بوده و توجه به این امر مهم مخصوصاً در تاسیسات نفتی کشور بسیار حائز اهمیت است

 زیر در این روش علاوه بر اهمیت کیفیت جوش با توجه به فشار وارده بر جدار لوله ها بویژه در خطوط خاص انتقال گاز که فشار داخل متجاوز از kg 70 نیرو بر سانتی متر مربع یا Psi 1000 ( پوند بر اینچ مربع ) می باشد ( توزیع اینکه فشار گاز ها تا ریگلاتور مراکز تجاری و صنعتی  و منازل 60 Psi بوده و این فشار ( 60 Psi بعد از ریگلاتور هر منزل و ورد به لوله اصلی به      psi کاهش می یابد و برای مراکز تجاری و صنعتی از 60 psi به 2 psi کاهش می یابد) ونیز با توجه به عبور لوله ها از نقاط مختلف بالاخره نوع مواد سوخت داخل لوله ها در اثر مرور زمان نسبت به جدار لوله ها و اتصالات بی تاثیر نخواهد بود اهمیت و دقت عمل را در این امر مهم ایجاد می کند.

بنابراین این امر مهم به طور کامل شرح داده خواهد شد  و کلیه موارد مربوط به این روش مورد بحث و بررسی کامل قرار می گیرد .

جنس لوله ها :

 جنس لوله های انتقال گاز اثر از نوع فولادی بوده که عناصر تشکیل دهنده آنها به شرح ذیل می باشد.

آهن 7/97 درصد	منگنز 4/0 الی 4/1 درصد	وانادیوم 027/0 درصد
کربن 1/0 الی 4/0 درصد	فسفر 04/0 درصد	تیتانیوم 03/0 درصد
سیلیسیوم 35/0 درصد	گوگرد 05/0 در صد	نایابیم 01/0 درصد

عملیات جوشکاری :

1ـ سطح لوله های که به همدیگر اتصال داده می شود باید از مواد زائد پاک شود.

2ـ الکترود و دستگاه جوش یابد سالم باشد.

3ـ محیط از مواد آتش زا تخلیه شده باشد

4ـ لوله های که می خواهید روی آنها عمل جوشکاری انجام دهید باید پخ 5/37 تا 30 روی آنها ایجاد نمایید .

با رعایت فاصله لوله ها را به یکدیگر جوش می دهیم و بعد از اتمام پاس یک بار توسط برس ، گل الکترود  از روی سطح جوش برداریم و بلا فاصله بعد از اتمام پاس 1 شروع به انجام پاس2  می نماییم . و توسط سوهان عمل پاکسازی را انجام می دهیم ( فاصله زمانی بین پاس 1 و 2 نباید از 5 دقیقه بیشتر باشد.

 آماده سازی لب های جوش در جوش کاری لوله ها:

لبه های جوش  دادنی بسته به ضخامت و قطر لوله ها معمولاً به 4 نوع مختلف به شرح زیر آماده می گردند.

الف ) حالت اول بدون پخ زدن برای لوله های از قطر 2/1 تا قطر 1 که در این روش قرار دادن فاصله مناسب عمل جوشکاری را انجام می دهیم .

ب) حالت جناقی یک طرفه یا V شکل

ج) حالت جناقی دو طرفه یا X شکل

د) حالت لاله ای یک طرفه یا U شکل

ه) حالت لایه ای دو طرفه یا  Hشکل

جوشکاری لوله ها:

لوله های فولادی را معمولا ًدر چهار وضعیت مختلف به شرح زیر جوشکاری می کنند.

وضعیت افقی متحرک یا 1gیا چرخشی در این حالت الکترود ثابت ولوله ها دارای حرکت چرخشی در حول محور خود است .

1ـ وضعیت عمودی یا  G2 ( ثابت قائم) در این حالت لوله ها بطور عمودی در حالت قائم و بطور ثابت قرار گرفته اما الکترود متحرک بطور افقی حول محور لوله ها جوش می دهد

2ـ وضعیت افقی ثابت 3G در این حالت لوله ثابت و الکترود در حول لوله می چرخد .البته می توان از پائین به بالا یا مرز بالا به پائین پیرامون لوله هار را جوشکاری نمود.

3ـ وضعیت مایل به 45 درجه : در این حالت ثابت و الکترود پیرامون لوله ها به گردش در می آید

روش های مختلف جوشکاری لوله ها :

جوشکاری لوله های انتقال سوخت می توان در محدود 4 روشن مندرج در زیر انجام گیرد .

الف) روش جوشکاری دستی با قوس الکتریکی و الکترودهای پوشش دار

ب) روش جوشکاری با قوس الکتریکی و استفاده از فلاسک هادی ( پودر های هادی )

ج) روش جوشکاری با قوس الکتریکی و استفاده از گاز بی اثر ارگون یا استفاده از گازCO2 

د) روش جوشکاری با شعله او کسی استیلن

جوشکاری لوله ها در پاسهای مختلف :

اکثر لوله ها بویژه لوله های با قطر بالا معمولاً در چندین پاس مختلف و روی هم به شرح زیر جوشکاری می شوند .

1ـ پاس اول یا ریشه جوش اساس هر جوش رضایت بخش بویژه در جوش کاری لوله ها برای پاس اول که به نام ریشه جوش موسوم است استوار است جوشکاری پاس اول لوله های معمولاً در حالت عمودی سر بالا انجام می گیرد زیرا در این روش اولاً کنتور ناحیه مذاب برای جوش کاری راحت تر و ساده تر از حالت عمودی سرازیر بوده ، ثانیاً به دلیل کند بودن سرعت جوشکاری نفوذ جوش به مراتب بیشتر ئ یکنواخت تر از روش دیگر خواهد بود با توجه لوله و نحوه قرار گرفتن آن در حالت افقی همانطوری که قبلاً نیز شرح داده شده معمولا  قسمت تحتانی مقاطع لوله به صورت جوش سقفی ( بالای سر ) و قسمت فوقانی آن تخت جوشکاری می گردد. با توجه به این امر در قسمت تحتانی لوله بایستی شرایط جوش کاری در حالت بالای سر که قبلاً نیز در این مورد تذکرات لازم داده شده است در نظر گرفته و در انتخاب الکترود و نوع الکترود و محدودیت قطر آن دقت کافی مبذول داشت ( این روسش برای لوله های 2 اینچ به بالا می باشد )

2ـ پاس میانی : پس از اتمام پاس ریشه ای و انجام عملیات تمیز کاری گردد. جوش از کلیه تفاله ها و سربار های مواد مذاب مراحل جوشکاری پاس یا پاس های میانی درز جوش آغاز می گردد. روش جوشکاری پاسهای میانی چندان تفاوتی با پاس اولا آن نداشته و یا پاسها نیز مهارت پاس او را ایجاد نمی نمایند لیکن آنچه در این مرحله حائز اهمیت است ترتیب قرار گرفتن گرد های جوش در روی هم و محل اتصال 2 الکترود به یکدیگر است  .

3ـ پاس یا پاسهای روی این پاس که اصطلاحاً آن را پاس یا لایه بافتگی نیز می گویند ( به دلیل آن که فلز جوش در این پاس علاوه بر پر کردن درز جوش بایستی لبه های درز ها و نیز پاسهای زیرین را کلاً به یکدیگر بافته و بصورت قطعه یکنواختی در آورد. ( پاس یا پاسهای نهائی خواهند بود. که علاوه بر کیفیت جوش بایستی سعی شود از نظر شکل طاهر نیز از زیبایی یکنواختی و خاصی برخوردار باشد.

مواردی که در ساختن گرده های جوش در پاس های مختلف روی هم بایستی مد نظر جوشکار ی خطوط لوله و جوشکاری منازل باشند عبارتند از :

الف) پس از اتمام هر لایه بایستی تمامی تفاله ها و سربارهای جوش از روی هر پاس باید کاملاً تمیز گردد.

ب) حرارت لازم و کافی به اعضاء هر پاس با تنظیم شدت جریان ماشینهای جوش تولید گردد.

پ) قوس الکتریکی باید به صورت پایدار و یکنواخت در طول جوشکاری هر پاس کاملاً حفظ گردد.

ت) الکترودها با زاویه های صحیح نگه داشته شود.

ث) سرعت جوشکاری به اعضاء هر پاس با ضخامت لایه یا لایه های زیرین تنظیم و حفظ گردد.

برای ایجاد گرد های جوش با ظواهر مختلف موارد زیر توصیه می گردد.

چنانچه گردة پهن و عریض مورد نظرباشد بایستی سرعت جوشکاری متوسط بوده و با نوسان دادن الکترود به فلز مذاب جوش ، فرصت داد تا به طور کامل درز مورد نظر را پر کرده و گرده جوش یکنواختی را بوجود آورد.

چنانچه گرده جوش کم عرض و باریک مورد نظرباشد بایستی سرعت جوشکاری را افزایش داد و با دادن حرکت های حلقوی ( معمولاً بیضی شکل ) به الکترود گرده جوش مورد نظر را بوجود آورد .

به منظور ایجاد یک گرده جوش کاملاً بی نقص بویژه در پاسهای نهائی بایستی در حرکت های نوسانی الکترود د هنگام تغییر جهت نوسانی د حاشیه درز های مکث کوتاهی با الکترود داده شود تا بدین وسیله فلز جوش در لبه های درز فرورفته و نیز از کنار بریدگی و فرورفتگی نقاط بلافاصله احتراز گردد

برای دست یابی به گرده جوش های یکنواخت و بی نقص صرفه نظر از کلیه پارامتر های اشاره شده بایستی به نکات زیر توجه شود.

ـ) آماده نمودن لبه های جوش

ـ) تمیزی سطوح اتصال

ـ) ایجاد فاصله مناسب بین لبه ها

ـ) نحوه نگه داری لوله های جوش دادنی بطور صحیح

ـ) خال جوش زدن لوله ها به یکدیگر به مقدار کافی با توجه به قطر لوله ها

ـ) در مورد تمیز کردن سطوح اتصال بایستی توجه داشت که لبه های جوش از کلیه آلودگیها نظیر روغن ، رنگ ، کثافات محیط زنگ و غیره برطرف شود.

ـ)‌ در مورد فاصله مناسب با توجه به قطر و ضخامت لوله  و نوع پخ های انتخاب شده بایستی به جدول استاندارد مراجعه نمود و بالاخره در امتداد هم قراردادن لوله ها و ایجاد فاصله مناسب بایستی حداقل تعداد 4 خال جوش در فواصل 90 درجه از پیرامون لوله و دقیقاً نظیر جوش پاس ریشه ای ایجاد شود.

دستور العملهای جوشکاری :

 به منظور ایجاد یک جوش خوب و با کیفیت مناسب بایستی کلیه که در جوشکاری لوله ها مدنظر جوشکار و سایر کارکنان گروه خط لوله قرار گیرد به صورت دستور العمل کامل و جامع تنظیم و به گروه عملیات ارائه گردد.

مواردی که باید در دستور العملهای جوشکاری قید گردد. عمدتاً به شرح زیر می باشد.

روش جوشکاری ( جوشکاری با قوس الکتریکی اتوماتیک دستی ، جوشکاری با گاز ، محافظ با پودر های هادی )

جنس فلز لوله ها و اتصالات مربوط ( زانو ، سه راه ، تبدیل فلانج و غیره)

قطر لوله ها و ضخامت جدار لوله

نوع لبه های جوش

نوع الکترود یا سیم جوش مورد مصرف

تعداد پاسها

نوع جریان جوشکار مستقیم یا متناوب و نوع قطب در صورت استفاده از جریان مستقیم

مشخصات الکتریکی ماشین جوش ( شدت جریان ، ولتاژ)

وضعیت جوشکاری

نوع گیرهای نگهدارنده ( گیره های داخلی یا خارجی )

جهت جوشکاری ( عمودی سر بالا) ( عمودی سرازیر)

فاصله زمانی بین پاسها

زمان آزاد کردن گیره ها

نوع گاز محافظ ( در صورت استفاده از جوشکاری یا گاز محافظ )

روش تمیز کردن پاسهای جوش

شرایط پیش گرمی و پس گرمی

نوع پودر ( در صورت استفاده از جوشکاری الکتریکی ) با پودر های هادی

سرعت جوشکاری

جوشکاری یکی از مهم ترین فرایندهای ساخت و تولید در صنعت می باشد و در صنایع مختلف نظیر خودرو سازی ، نفت و گاز ، پتروشیمی ، تاسیسات و ساختمان و پل ها ، حمل و نقل ، کشتی سازی ، صنایع ریلی ، نیروگاه ها ، صنایع دفاعی و هوا فضا ، محصولات پزشکی ، الکترونیکی و تجهیزات دقیق و ..... کاربردهای فراوانی دارد . کشور ایران در حال پیمودن مسیر توسعه صنعتی بوده و از این رو صنعت جوش برای کشور از اهمیت ویژه ای برخوردار است . بنابراین آموزش منسجم و هماهنگ با جهان در این صنعت ، یکی از نیازهای مهم کشور تلقی می گردد . 
چدن ها گروهی از آلیاژهای آهنی با خواص گوناگون و متنوع اند و به جای این که در حالت جامد روی آنها کار انجام گیرد در حالت مذاب به شکل دلخواه ریخته گری می شوند . بر عکس فولادها که کمتر از 2% کربن و معمولاً کمتر از 1% کربن دارند ، چدن ها 2 تا 4% کربن و 1 تا 3% سیلیسیم دارند . سایر عناصر فلزی و غیر فلزی نیز برای کنترل و ایجاد ویژگی های خاص اضافه می شوند . علاوه بر ترکیب شیمیایی ، عوامل مهم دیگری از قبیل فرایند انجماد ، نرخ انجماد و عملیات گرمایی بعدی بر خواص آنها تاثیر می گذارد . چدن ها عالی ترین آلیاژهای ریخته گری اند و دارای گسترده ی وسیعی از استحکام و سختی و در بعضی موارد خواص ماشینکاری خوبی می باشند . 
انجام عملیات جوشکاری روی قطعات ریخته شده چدنی به دلیل الزاماتی است که به برخی از مهمترین آنها اشاره شده است : 
الف) برطرف کردن بعضی عیوب ریخته گری که پس از بیرون آوردن قطعه از قالب یا در حین تراشکاری ظاهر می شوند ، نظیر حفره های گازی ، حفره های ناشی از ریزش ماسه یا حبس سرباره ، ترک های موضعی ، کشیدگی یا تغییر ابعاد در بعضی مواضع کوچک . 
ب) تعمیر قطعات مستهلک که از نظر اقتصادی یا عدم دسترسی به تکنولوژی ساخت آنها بهتر است که از طریق جوشکاری بازسازی شوند . این مورد خود دو حالت دارد : قطعات شکسته شده و قطعات سائیده شده و یا خورده شده . 
ج) اتصال دو یا چند قطعه که ریختگی آن به صورت واحد با مشکلاتی همراه بوده یا از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیستند . 
جوشهای انجام شده در موارد فوق از نظر کلی سه مشخصه ی زیر را دارند : 
1- جوش های تحت تنش ، که باید موضع جوش داده شده دارای حداقل خواص مکانیکی مورد نظر بوده یا با بقیه قطعه برابری کند . 
2-جوشهایی که تحت تنش قرار نمی گیرند و خواص مکانیکی آنها قابل مقایسه با قطعه ی مورد نظر نیاز نیست . غالباً قابلیت ماشین کاری و در بعضی موارد تطابق رنگ موضع جوش داده شده با بقیه ی قطعه لازم است . این حالت بیشتر در تعمیرات بعضی عیوب قطعات ریختگی مورد نظر است . 
3- مقاومت سطحی در مقابل خوردگی ، سائیدن ، خراش و اصطکاک در موضعی که فلز جوش رسوب داده شده ، درخواست می شود . در این موارد از فلز پرکننده خاصی با ترکیب شیمیایی ویژه استفاده می شود که بیشتر در مواضع سائیده شده قطعات چدنی مستهلک ، یا بالا بردن کارآیی قطعات چدنی نو کاربرد دارد .

برای دریافت جزوه کامل در 35 صفحه به حجم 1428KB اینجا را کلیک کنید