برجهای دوقلویی که 11 سپتامبر را زنده می کند !

یک شرکت معماری هلندی طرح مفهومی برجهای دوقلویی با عنوان "ابر" را در کره ارائه کرده که به اعتقاد بسیاری تداعی گر حادثه 11 سپتامبر 2001 هستند. این برجهای دوقلو را شرکت هلندی MVRDV طراحی و در شهر سئول کره خواهد ساخت.

سایت شرکت MVRDV در توضیح این طرحها نوشته است: "برجهای آپارتمانهای لوکس The Cloud از سال 2015 ساخته خواهند شد. یکی از این برجها 260 متر و دیگری 296 متر ارتفاع خواهد داشت."
این دو ساختمان از طریق "ابرهای مکعبی شکلی" به هم متصل شده اند و به همین دلیل این پروژه "ابر" (The Cloud) نامگذاری شده است. این درحالی است که بسیاری از مردم معتقدند ابری که این دو ساختمان را به هم متصل می کند تداعی گر دودی است که پس از انفجار برجها فضای پیرامون آن را احاطه کرد. به ویژه ساکنان منهتن و به خصوص کسانی که عزیزان خود را در جریان حادثه برجهای دوقلو از دست داده اند به شدت مخالفت خود را با این طرح مفهومی اعلام کردند.

به اعتقاد این افراد، برجهای "ابر" ظاهر بسیار ناخوشایندی دارند و یادآور حادثه 11 سپتامبر هستند. به همین دلیل، این شرکت معماری به خاطر شباهت غیرطبیعی این برجها به حادثه 11 سپتامبر پوزش خواست اما اعلام کرد که هیچ برنامه ای برای تغییر ظاهر آنها در دستور کار ندارد. در اطلاعیه این شرکت آمده است: "MVRDV عمیقاً از اینکه پروژه The Cloud ظاهری شبیه به حادثه 11 سپتامبر دارد متاسف است. هدف ما در طراحی این ساختمان تداعی حملات نبوده است و ما در طول فرایند طراحی برجها هرگز به این مسئله فکر نکرده بودیم. بدین وسیله صادقانه از تمام کسانی که با دیدن این تصاویر احساساتشان جریحه دار شده است پوزش می خواهیم."

براساس گزارش گیزمودو، یکی از برجهای ساختمانهای "ابر" از 54 طبقه و دیگر از 60 طبقه تشکیل شده است. ابری که این دو ساختمان را به هم متصل می کند فضای وسیعی است که می تواند به عنوان فضاهای مشترک، مراکز خرید و مراکز تفریحی به کار رود. همکف این ساختمان از باغهای عمومی تشکیل شده است. فضای بیرونی محیط مناسبی برای رستورانها و یک هتل به وسعت 9 هزار متر مربعی است.

هر چند بر خلاف ادعای شرکت سازنده ی برج هایی که در سئول ساخته خواهند شد، فاجعه ی یازده سپتامبر 2001 را تداعی خواهد کرد و برای همیشه خاطره تخریب برج ها در ذهن آیندگان مجسم خواهد بود اما اهالی نیویورک هم برای زنده نگاه داشتن یاد قربانیانشان بنای یادبودی را بطور سالانه در محل سابق برج های مرکز جهانی تجارت نیویورک تدارک دیده اند که آسمان خراش هایی از نور در آن خودنمایی می کند ...

10 طراحی بسیار جالب برای ساختمان ها در سراسرجهان

 

 

برای خلاقیت هیچ محدودیتی وجود ندارد و بنابراین بوجود آمدن شاهکارهایی تماشایی و باورنکردنی هرگز متوقف نمی شود. گاهی این طراحی ها به قدری منحصر به فرد هستند که به سختی می توان امکان خلق چنین دستاوردی را پذیرفت. ساختار ساختمان های امروزی درحال بزرگ تر شدن، بلند تر شدن و باورنکردنی تر شدن هستند. در تحقیقی که انجام شد، لیست زیر جزء خیره کننده ترین ساختمان هایی هستند که تا به حال ساخته شده اند.

 10. عمارت آنتیلیا

محل: بمبئی، هندوستان
مهندس: پرکینز و ویل
مدت ساخت : 2007 تا 2010 میلادی
ویژگی متمایز: تاج محل قرن 21
این ساختمان یک عمارت 27 طبقه در هندوستان است. گفته می شود که این ساختمان یکی از گرانقیمت ترین ساختمان های اقامتی در هندوستان است چون در گرانترین خیابان جهان واقع شده؛ قیمت زمین در این خیابان معادل 25 هزار دلار برای هر متر مربع است.این ساختمان در جنوب بمبئی و در خیابان اتاموند بر روی تپه ی کومبالا قرار گرفته و متعلق به میلیاردر هندی، رئیس صنایع ریلاینس، موکش آمبانی است. زندگی در این عمارت بسیار مجلل است و 600 خدمتکار برای انجام کارهای مختلف آن استخدام شده اند. این ساختمان به نام تاج محل قرن 21 هم مشهور است.

 9. برج خلیفه

محل: دبی در امارات متحده ی عربی
مهندس: اتکینز
مدت ساخت : 2004 تا 2010
ویژگی متمایز: بلند ترین ساختمان جهان
برج خلیفه با ارتفاع 828 متر، بلند ترین ساختمان جهان است. این ساختمان در 4 ژانویه 2010 افتتاح شد و به قسمتی از مرکز تجاری شهر تبدیل شد. برای ساخت این بنا 1.5 میلیارد دلار هزینه شده؛ رئیس این پروژه گفته است که هزینه ی دفتر این برج به تنهایی 4000 دلار در هر فوت مربع بوده است. در ابتدا اسم این بنا برج دبی بود اما بعداً در سال 2007 به افتخار خلیفه ی امارات، بن زاید النهیان که در جریان رکود اقتصادی جهان از پیشرفت این پروژه حمایت کرد به نام برج خلیفه نامیده شد.

 8. مرکز فرماندهی گازپروم

محل: سن پترزبورگ، روسیه
مهندس: گروه مهندسین RMJM
مدت ساخت : از سال 1993
ویژگی متمایز: یکی از بلند ترین ساختمان های جهان که در طول روز رنگش بر اساس محل خورشید 10 بار تغییر می کند.
این ساختمان منحصربه فرد متعلق به شرکت گازپروم که بزرگ ترین شرکت استخراج گاز در جهان است می باشد. ساکنان محلی اسم این بنا را "ذرت با پوسته" گذاشته اند. جنبه ی بسیار جالب این بنا آن است که سطح کریستالی آن در طول روز 10 بار نسبت به محل قرار گرفتن خورشید تغییر رنگ می دهد. این ساختمان شیشه ای عظیم الجثه300 متر ارتفاع دارد که این دومین دلیل شهرت آن است.

 7. دفتر مرکزی شهر جهانی پنانگ

محل: جزیره ی پنانگ، مالزی
مهندس: شرکت مهندسی آسیمپ توت
مدت ساخت : از سال 2002
ویژگی متمایز: شهرسازی و زیبایی 
این شهر کوچک در یکی از جزایر مالزی185 هکتار زمین را اشغال کرده و داخل آن 2 برج خودنمایی می کنند. ارتفاع هر یک از این برج ها 200 متر است . طراحی منحصر به فرد این ساختمان توسط شرکت مهندسی آسیمپ توت و تحت نظر هانی رشید و لیز آن کوتور انجام شده است. ساخت این بنا بحث و جدل های بسیاری به همراه داشت و مورد انتقاد قرار گرفت اما نهایتاً بعد از 15 سال به پایان رسید. مناظر زیبا و خوش منظره ی اطراف زیبایی و وقار این بنا را افزایش می دهند و نمادی باشکوه از میراث مالزی در پیش رو می آورد.

 6. برج روسیه

محل: موسکو، روسیه
مهندس: فاستر و همکاران
مدت ساخت : از تاریخ 18 سپتامبر 2007 
ویژگی متمایز: آسمان خراش روسیه
ساختمان نیمه تمام این آسمان خراش در مرکز بین المللی تجارت روسیه در موسکو قرار دارد.ساخت آن از 18 سپتامبر 2007 آغاز شد اما کم کم تا ماه ژوئن 2009 متوقف شد و به یک پارکینگ محلی تبدیل شد. قرار بود این برج 118 طبقه داشته باشد و مساحت آن 520 هزار متر مربع باشد؛ این ساختمان فضای پارکینگ کافی برای 3680 اتومبیل را داشت. با وجودی که 2 میلیارد دلار برای ساخت آن هزینه شده اما به دلیل اختلاف نظر سرمایه گذاران ساخت آن متوقف شد.

 5. هتل سونگ جیانگ

محل: منطقه ی سونگ جیانگ، شانگهای، چین
مهندس: اتکینز
مدت ساخت : در سال 2009 تکمیل شده است
ویژگی متمایز: ساخته شده در معدن سنگ
این هتل بسیار مجلل و شیک در شانگهای جایزه ی بین المللی مسابقه ی طراحی را برده است. این یک هتل 5 ستاره است و روبروی آن یک معدن سنگ است که از آب پر شده و زیبایی مناظر اطراف آن را چند برابر کرده است. طراحی مفهومی و خیره کننده ی این هتل نظر هر بیننده ای را به خود جلب می کند. این هتل یک اقامتگاه 400 تختخوابی است که 2 طبقه بلند تر از سطح معدن 200 متری است. این هتل اتاق هایی برای پذیرایی از مهمانان در زیر آب دارد. سالن اجتماعات، سالن های پذیرایی، کافی شاپ و مراکز ورزشی هم از دیگر جنبه های این هتل هستند.

 4. هتل رگاتا

محل: جاکارتا در اندونزی
مهندس: اتکینز
ویژگی متمایز: پیروی از مضامین طبیعی
هتل رگاتا یک ساختمان بزرگ است که با 10 برج کوچک احاطه شده است و چهارمین ساختمان منحصر به فرد در جهان است. این ساختمان با در نظر گرفتن مفاهیمی از دریا ساخته شده و گفته شده که این 10 برج کوچک نشانه ی کشتی های بادبانی هستند و برج بزرگ تر نماد فانوس دریایی است. ساختمان اصلی یا همان فانوس دریایی همه ی توجهات را به خود جلب می کند زیرا غیر قابل باور ترین طراحی ای که تا به حال دیده شده را دارد.

 3. دفتر اصلی شبکه ی تلویزیونی CCTV

محل: چین 
مهندس: دفتر مهندسی طراحی ساختمانی شرق چین و موسسه ی تحقیقات
مدت ساخت : از تاریخ 1 ژوئن 2004 ساخت آن شروع شده
ویژگی متمایز: شکل افراطی و رادیکال
دفتر اصلی تلویزیونی چین یک آسمان خراش است که ارتفاع آن به 234 متر می رسد و 44 طبقه دارد. این ساختمان در مرکز تجاری شهر بیجینگ قرار دارد و ساخت آن در ژانویه ی 2008 به پایان رسیده است. این ساختمان نسبت به برج های سنتی متفاوت است و از 6 بخش افقی و عمودی تشکیل شده است. از آنجایی که این ساختمان در یک محله ی زلزله خیز ساخته شده، ساخت آن با چالش های بسیاری همراه بوده است. یک راننده تاکسی بخاطر شکل این ساختمان، اسم مستعار دا کوچا را برای آن انتخاب کرده که به معنی "شورت پاچه دار بزرگ" است.

 2. ساختمان مخروطی در شیکاگو

محل: شیکاگو، ایلینویز در آمریکا 
مهندس: سانتیاگو کالاتراوا، پرکینز و ویل
مدت ساخت : از تاریخ 25 ژوئن 2007 ساخت آن شروع شده
ویژگی متمایز: شکل مخروطی
ساختمان مخروطی شکل شیکاگو که هنوز تکمیل نشده استدر شهر شیکاگو در ایالت ایلینویز قرار دارد. به خاطر بحران اقتصادی که در سال 2008 آغاز شد ساخت این بنا به تعویق افتاده است. این ساختمان قرار بود با ارتفاع 610 متر و 150 طبقه، بلند ترین ساختمان جهان باشد.

 1. برج آبی

محل: شیکاگو، ایلینویز در آمریکا 
مهندس: جین گنگ
مدت ساخت : 2007 تا 2009 میلادی
ویژگی متمایز: نمای موجی شکل و بلند ترین ساختمانی که تا بهحال توسط یک زن طراحی شده.
این برج 86 طبقه دارای واحد های تجاری و مسکونی می باشد و در نزدیکی ساحل در مرکز شهر شیکاگو قراردارد. طراحی این ساختمان توسط گروهی به سرپرستی جین گنگ انجام شده. ارتفاع این آسمان خراش 262 متر است و هرطبقه 1500 متر مربع وسعت دارد. بالکن های وسیع، استخر، جکوزی، مسیر پیاده روی و محل روشن کردن آتش بخش های مختلف این ساختمان موجی شکل هستند.
 

ه گزارش جام جم، در این سرزمین گسترده از دیرباز راه‌های بسیاری برای تردد مسافران و کاروان‌های تجاری وجود داشت که به واسطه موقعیت جغرافیایی و عوارض طبیعی در طول تاریخ صدها پل برای سهولت رفت و آمد مسافران روی رودها و دره‌ها ساخته شد که از برخی از آنها هنوز استفاده می‌شود و بسیاری از آنها نیز ویران شده است.

این پل که مربوط به دوره ساسانیان و پیش از اسلام است در چهار کیلومتری شرق اصفهان و روی زاینده‌رود ساخته شده است.

نوع ساخت این پل که در میان چشمه‌های آن قوس‌های زیبای کوچکی اجرا شده، هنوز کاملا سالم و پابرجا و قابل استفاده است.

این پل را می‌توان قدیمی‌ترین پل ساخته شده روی زاینده‌رود نامید که بارها در طول تاریخ و بویژه در قرون اولیه اسلامی مورد تعمیر و مرمت قرار گرفته است.

مصالح به کار رفته در این پل خشت و آجر و ساروج است و کارشناسان دلیل استقامت و ماندگاری آن را نیز همین موضوع می‌دانند.

طول این پل 105 متر و عرض آن پنج متر است که این امر سبب شده رفت و آمد مسافران و کاروان‌ها از روی آن به سادگی انجام شود.

به گواه بسیاری از باستان شناسان دلیل اولیه ساخت این پل، استفاده از آن در لشکرکشی‌های نظامی بوده که بعدها مورد استفاده تجاری و... قرار گرفت.

در دوران صدر اسلام این پل با نام پل حسین شناخته می‌شد و در نزدیکی آن تعداد زیادی آثار و ابنیه با شکوه ساخته شده بود.

این پل ابتدای جاده پلدختر خرم‌آباد و در ورودی شهر پلدختر قرار گرفته است.

اکنون تنها دو طاق چشمه در طرفین منتهی‌الیه شرق و غرب باقی مانده‌اند که جاده آسفالته از زیر طاق چشمه شرقی عبور می‌کند و در منتهی‌الیه غرب نیز طاق چشمه‌اش ارتفاع کمی دارد.

این دومین پلی است که در لرستان بنام «کر و دت» یا پل دختر مشهور است هرچند این بنا قرن چهار هجری قمری مورد مرمت و تجدید بنا قرار گرفته است، اما اصل آن بنا به احتمال زیاد مربوط به دوره ساسانی است.

جهت پل شرقی ـ غربی وطول آن 270 متر است و پایه‌های پهن و قطور آن از سنگ ساخته شده‌اند. امروزه تنها یک طاق از پل موجود است که جاده خرم‌آباد‌ ـ اندیمشک از زیر آن می‌گذرد.

بلندای این طاق 18 متر از سطح آسفالت است و نزدیک به 30 متر از آب رودخانه ارتفاع دارد.

عرض چشمه موجود 11.5 متر است. درباره وجهه تسمیه پل برخی آن را منتسب به ایزد بانو آناهیتا می‌دانند.

بی‌تردید این پل اهمیت ویژه‌ای در ارتباط بین مناطق جنوب با غرب و مرکز و شمال داشته و علاوه بر اتصال لرستان و ایلام راه اصلی شاپورخواست به جندی‌شاپور شهر قدیمی خوزستان (دوره ساسانی) به شمار می‌رفته است.

اکنون پنج پایه ستون و ستون سالم باقی مانده و بقایای چهار پایه ستون تخریب شده نیز در محل عبور آب دیده می‌شود.

در منتهی‌الیه غربی پل، ورودی شیبداری به سمت جاده قدیم تعبیه شده است و مسافران از طریق عبور از این پل امکان عبور از رودخانه و دره آن را پیدا می‌کردند.

در منتهی‌الیه شرقی و در کنار طاق چشمه سالم، دو طاق نمای کوچگ به صورت L در کنار هم قرار گرفته و مسیر به گونه‌ای است که مسافران با استفاده از سطح شیبدار و برگشت آن از روی قوس اول به سمت پایین حرکت کرده و از زیر قوس دوم از پل خارج می‌شدند.

مسافرانی که از زنجان به میانه سفر می‌کنند در مسیر خود و در 20 کیلومتری جنوب شرقی شهر میانه با چشم‌انداز پلی بسیار زیبا روی رود قزل اوزن روبه‌رو خواهند شد که حدود 600 سال پیش و در دوران پیش از صفویان و مقارن با عصر تیموری ساخته شده است.

البته برخی از باستان شناسان، شالوده اولیه این پل را هم مربوط به دوران ساسانیان می‌دانند.

این پل دارای یک دهانه بزرگ و دو دهانه جانبی کوچک در طرفین است.

در طول تاریخ مسافران و جهانگردان بسیاری از این مسیر عبور کرده و به توصیف این پل زیبا پرداخته‌اند. یکی از مشهور‌ترین این افراد مادام دیولافواست که در دوره قاجاریه به ایران سفر کرد و کل مشاهدات سفر خود به ایران و عراق را در قالب سفرنامه‌ای زیبا به نگارش درآورد.

پروفسور پوپ در کتاب بررسی هنرهای ایران، تاریخ بنای پل را اواخر قرن ‌15 میلادی (قرن 10 هجری) دانسته و نام معمار آن را حاج عباس بن الحاج محمد بن العباس قزوینی‌ و نام حاکم وقت را محمد روان بن عثمان القزوینی نوشته است.

نکته تاسف‌بار در مورد این پل، تخریب عمدی آن به وسیله مواد منفجره در زمان حکومت پهلوی و توسط خرابکاران و متمردان محلی است که موجب شد بخش میانی این پل کاملا آسیب‌دیده و از بین برود، این پل به اندازه‌ای سالم و استوار باقی مانده است که اگر این اتفاق روی نمی‌داد، هنوز قابل استفاده بود. این موضوع سبب شد اهالی محل، این پل را با نام پل شکسته نیز خطاب کنند.

پل چالان چولان در دشت سیلاخور در مسیر جاده قدیمی بروجرد به خوزستان و اصفهان روی رودخانه سزار در روستای گاراژ احداث شده است.

‌این پل در زمان صفوی و روی شالوده پلی از زمان ساسانی ساخته شده و ‌طول این پل 120 متر است که دارای شش طاق چشمه آجری است که پایه‌های آن تا ارتفاع یک متری از سنگ و بدنه از آجر ساخته شده است.

اکنون این پل دارای شرایط مناسبی است. نکته قابل توجه تغییر نکردن عرض رودخانه است که هنوز آب از زیر تمام طاق چشمه‌های آن عبور می‌کند.

در دو طرف گذرگاه این پل دو دیواره آجری به ارتفاع 90 سانتی‌متر برای امنیت و ممانعت از سقوط عابران از روی پل ایجاد شده است.

روی گذرگاه پل، جان پناه آجری در طرفین مسیر ایجاد شده که در بالا به شکل مثلثی و شیروانی ساخته شده است.

تا چندی پیش عبور و مرور خودروها از روی این پل انجام می‌گرفت که امروزه با ساختن پلی جدید در کنار آن، مسیر حرکت ماشین‌ها تغییر کرده است. در پایه‌های پل و قسمتی که با آب تماس دارد، زائده‌های مثلثی شکلی ایجاد شده است که جریان عبور آب را تسهیل می‌کند.

پل تاریخی چالان چولان در زلزله فروردین 85 خسارت دید که اکنون این بخش‌ها مرمت شده است.

برای دیدن طویل‌ترین پل ایران باید به جنوب ایران و استان هرمزگان سفر کنید.

در 50 کیلومتری غرب بندرعباس روی رود «کول» پلی بسیار بلند و طویل به طول 800 متر ساخته شده است که برای تجسم اندازه آن کافی است بدانید طول پل لاتیدان چیزی حدود سه برابر سی و سه پل اصفهان است.

متاسفانه امروزه بخش‌های زیادی از این پل تخریب شده و تنها 270 متر از سمت غرب و 150 متر از سمت شرقی این پل پا برجاست و 380 متر از بخش‌های میانی پل در طول زمان و به دلیل شدت سیلاب‌های فصلی این رود از بین رفته است و اگر برای مرمت و بازسازی آن اقدامی اساسی صورت نگیرد، شاید فرزندانمان فرصت دیدن این یادگار با شکوه را نداشته باشند.

عرض پل لاتیدان به دلیل طولانی بودن آن در بخش‌های مختلف متغیر است. یکی از اصلی‌ترین دلایل تخریب قسمت میانی پل، نبود امکان ساخت پی و شالوده محکم برای آن به دلیل شدت جریان آب رود است.

مصالح به کار رفته در ساخت این پل سنگ‌های تراش نخورده و ناهمگون است که توسط ملاط به یکدیگر متصل شده‌اند.

پل کهنه کرمانشاه در شرق کرمانشاه کنونی روی رودخانه قره‌سو قرار دارد.

این پل از روزگار کهن نقشی مهم در ارتباط میان ایران و بین‌النهرین و عراق امروزی داشته و تقریبا بیشتر کاروان‌هایی که به قصد شهرهای کربلا، نجف، کاظمین، سامرا و سایر شهرهای عراق از ایران سفر می‌کردند، ناگزیر به عبور از این پل بودند.

امروزه بعد از گذشت صدها سال از ساخت این پل هنوز به اندازه‌ای قدرتمند باقی?مانده که از آن برای عبور و مرور خودروها و کامیون‌های حمل آجر که محصولات کوره‌های آجرپزی اطراف پل را به سایر نقاط حمل می‌کنند، استفاده می‌شود.

تاریخ ساخت پل مربوط به دوره صفوی است البته در کتاب معماری ایران یوسف کیانی این پل را ساسانی ـ سلجوقی معرفی کرده و همچنین در کتاب پل‌های قدیمی ایران (تحقیق و تألیف: محمد علی مخلص‌، سازمان میراث فرهنگی) آمده است: «بنیان اولیه ساسانی، تعمیر سلجوقی و بازسازی کامل در دوره صفویه.» این پل، شش طاق دهانه دارد و عرض معبر آن حدود هفت متر است. طول فعلی پل تقریبا 149متر و اکنون روی پل آسفالته است.

این پل در انتهاى خیابان کمال اسماعیل اصفهانى و انتهاى جنوبى خیابان خواجو واقع شده است.

پل خواجو در سمت شرقی 33 پل در دوره صفویه به سال 1060 هجری و همزمان با حکومت شاه عباس روی بقایای پلی که در دوره تیموری و با نام حسن بیک ساخته شده بود بنا شد.

در طول تاریخ پل خواجو با نام‌های بسیاری مانند بابا‌رکن‌الدین، پل حسن‌آباد، پل شیراز و پل شاهی شناخته شده است.

این پل کاربری دومنظوره داشته و می‌توانست در صورت نیاز به عنوان سد نیز عمل کند براساس روایات تاریخی و آثار باقیمانده هرگاه که شاه تصمیم می‌گرفت با بستن دریچه‌های زیر گذر پل، این سازه به مانند سد عمل کرده و سطح آب در جلوی دریچه‌ها بالا می‌آمد و فضایی شبیه دریاچه در برابر آن ایجاد می‌شد.

شاه‌ عباس دستور داده بود در میانه پل کوشکی کوچک برای خود و خانواده‌اش بسازند که در هنگام مراسم و جشن‌ها و برنامه‌های تفریحی که در زاینده‌رود انجام می‌شد در این اتاق‌ها اقامت کند.

این فضا هنوز پابرجاست و دارای تزئینات بسیار زیبایی است. پل خواجو 150 متر طول و 14 متر عرض دارد که بر این اساس می‌توان آن را یکی از پل‌های طویل کشور ایران قلمداد کرد.

این پل روی رود سیمره، پس از تلاقی رود کشکان و در جاده دره شهر، بعد از روستای بابا خوارزم قرار گرفته است.

اکنون تمام رود سیمره از بستر میان دو پایه پل عبور می‌کند که تاق آن نیز شکسته است. سایر چشمه‌های پل سالم مانده‌اند.

بستر رود سیمره هشت متر پایین‌تر از کف چشمه‌های پل قرار دارد که طی چند قرن به وجود آمده است.

نزدیک به 200 سال پیش، این پل را والی پشتکوه مرمت کرده بود. طول این پل 168 متر و عرض گذرگاه آن هشت متر بوده است.

اکنون شش چشمه نسبتا سالم از پل گاومیشان باقیمانده است. بزرگ‌ترین چشمه طاق این پل حدود 32.7 متر عرض دارد و در ساخت این بنا از مصالح قلوه سنگ، آجر، بلوک‌های سنگی و ملاط گچ نیم‌کوب استفاده شده است.

این بنا در دوره‌های صفوی و قاجار مورد مرمت و استفاده قرار گرفته است. در قسمت جنوب پل اتاق‌ها و فضاهای طاقداری تعبیه شده بود که گذرگاه پل از روی آن عبور می‌کرد. مقطع پایه ستون‌های پل؛ بیضی است که این نوع طراحی برای تسهیل در عبور جریان آب است.

نکته هوشمندانه در ساخت این پل، استقرار پایه‌ها روی بستر صخره‌ای طرفین رودخانه است که تماس این پایه‌ها را با فشار آب و رطوبت ناشی از آن به حداقل رسانده است.

علاوه بر موارد ذکر شده، در زیر گذرگاه پل، یک فضای مسقف با قوس و طاق‌هایی طراحی شده به وجود آمده است.

سرهنری راولینسون در سفرنامه خود می‌نویسد: «پلی که هم‌اکنون روی سیمره (دره شهر فعلی) قرار دارد یکی ازمهمترین پل‌های ایران است و آن را حسین خان بزرگ، والی معروف ایلام و لرستان به سال 1008 هجری قمری تعمیر کرده و طول آن 168 گام است.»

این پل روی کشکان رود در جاده خرم‌آباد ـ کوهدشت و 40 کیلومتری کوهدشت در روستای پاپل، قرار گرفته است. در متون تاریخی از آن به عنوان کژکی یاد شده است.

دره کشکان از دیر باز شاهد حضور و زندگی انسان‌ها بوده است.

به همین دلیل بیش از چهار پل روی این دره و به فاصله کمتر از 500 متر ساخته شده که خود گویای اهمیت این گذرگاه تاریخی است.

این پل دارای 12 چشمه بزرگ و یک چشمه کوچک در منتهی‌الیه غربی پل است.

پایه ستون‌ها از سنگ‌تراش‌خورده و بدنه از لاشه سنگ و ملاط گچ، آهک و ساروج ساخته شده و در منتهی‌الیه قوس‌ها از آجر استفاده شده است.

قطر پایه‌ها بسیار زیاد بوده و در حد فاصل میان پایه‌ها و قوس چشمه‌ها، حجره‌های مسقفی ایجاد شده است. در این پایه‌ها از مقطع بیضی برای سهولت در عبور آب استفاده شده است.

روی پایه ستون‌های پل، حفره‌هایی برای دفع رطوبت تعبیه شده است. روی گذرگاه پل نیز سوراخ‌هایی به سمت بیرون دیده می‌شود که رطوبت و آب‌های ناشی از نزولات جوی را به خارج از پل هدایت می‌کند.

نکته قابل توجه این است که اکنون آب رودخانه تنها از میان دو چشمه پل عبور می‌کند و با توجه به طول زیاد پل نمی‌توان استنباط کرد حتی در زمان ساخت، کل پایه‌ها در آب قرار داشته و احتمالا پل، گذرگاه عبور از رود و دره کوچک محل عبور رود محسوب می‌شده است.

امروزه بخش‌های زیادی از پل تخریب شده که بیشتر شامل فرو ریختن طاق چشمه‌ها و قوس آنهاست. طول پل 285 متر است که با احتساب دنباله‌های آن 340 متر می‌شود.

امروزه از دروازه طاق پل تنها سه دهنه آن تخریب شده و بقیه هنوز سالم است. برخی از پایه‌های پل با سنگ‌های بزرگ و حجاری شده ساخته شده و ارتفاع آن از سطح رودخانه 30 متر است.

سی و سه پل مشهور‌ترین پل ایران و ویترین گردشگری در اصفهان است؛ نامی که تقریبا برای بیشتر گردشگران خارجی هم آشناست.

این پل زیبا و تاریخی با نام‌های پل الله‌وردی‌خان، پل چهار باغ، پل سی و سه چشمه و پل جلفا نیز شناخته می‌شود و از یادگارهای عصر صفوی و ساخته شده در زمان سلطنت شاه عباس است.

دلیل هر یک از این نام‌ها به مناسبت خاصی است برای نمونه الله‌وردی‌خان نام سازنده و جلفا نام محله‌ای معروف در نزدیکی این پل است.

این پل حدود 300 متر طول و 14 متر عرض دارد و روی زاینده‌رود به همراه 33 چشمه آب بنا شده که البته براساس مستندات باقی مانده در ابتدا چهل چشمه داشته است.

شرح زیبایی این پل در بسیاری از سفرنامه‌های مسافران خارجی که در طول تاریخ به اصفهان سفر کرده‌اند، ذکر شده است. برای نمونه سر پرسی ساکس این پل را زیباترین پل تمام دنیا می‌داند و دیدن آن را به همه جهانگردان توصیه می‌کند.

سی و سه پل دارای دو طبقه مجزاست و در طرفین آن پیاده‌روهایی برای عبور و مرور ساخته شده و در میانه آن عرض کافی برای حرکت سواران و ارابه‌ها تعبیه شده است.

روایت است شاه عباس علاقه خاصی به این پل داشته و بسیاری از جشن‌ها و مناسبت‌ها را در آن برگزار می‌کرده است.

از مهمترین این جشن‌ها، جشن آبریزگان بوده که در سیزدهمین روز تیر هر سال برگزار می‌شده و مردم در این روز به جشن و شادی پرداخته و روی هم آب می‌پاشیدند.